TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ BAŞKANLIĞINA

Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Kanunu’nda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifim gerekçesi ile birlikte ekte sunulmuştur.
Gereğini saygılarımla arz ederim.

Özgür Özel

Manisa Milletvekili

GENEL GEREKÇE

Ülkemizdeki ceza ve infaz kurumlarında yaklaşık 156 binden fazla hükümlü ve tutuklu bulunmaktadır. Ülkemiz ceza infaz kurumlarında yaşananlar düşünüldüğünde, cezalandırılanlar sadece 156 bin mahkum değil onların aileleri, yakınları sevdikleri yani sayıları milyonları bulan vatandaşımızdır. Bugün ülkemizde mahkumlara yapılan keyfi uygulamaların bir benzerini mahkum yakınları da yaşamakta ve adeta onlar da cezalandırılmaktadır.
Mahkumların, ceza ve infaz kurumlarında gözetim altında tutulması temel insan haklarından mahrum bırakılması için gerekçe oluşturmadığı gibi, Devlet bu kişilerin temel insan haklarını sağlamakla da yükümlüdür. Devletin sağlaması gereken temel insan haklarının başında ise hükümlü ve tutukluların yakınları ile görüşme hakkı gelmektedir.
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Kanunun mevcut halinde hükümlü ve tutukluların yakınlarıyla görüşme süresi 30 dakika ile 1 saat, çocuk hükümlü ve tutuklular için 1saat ile 3 saat arasında sınırlanmıştır. Mevcut düzenleme devletin kendi sorumluluğunda olan hükümlü ve tutuklunun en temel haklarından birini özüne dokunacak şekilde sınırlandırmasıdır.
Ayrıca, mevcut düzenlemede çok kısa olan bu süreler uzak mesafelerden yakınlarını görmek için saatlerce yolcuk yapan, daha sonra kapıda bekleyerek az da olsa içerdeki yakınını görmeye çalışan mahkum yakınları için bir işkenceye dönmekte ve mahkum yakınlarını da ayrıca cezalandırmak anlamına gelmektedir.
5275 Sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Kanunu’nda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi ile bu süreler hem çocuk hükümlü ve tutuklular hem de diğer hükümlü ve tutuklular için 2 saat ile 4 saat arasına çıkarılarak daha insani bir boyuta taşınmak istenilmiştir.
Yine kanunun mevcut halinde hükümlü ve tutuklu ile görüşebilecek olanlar ailesi ve tespit edilen 3 kişi olarak belirlenmiştir. Bunlar dışındaki kişilerin hükümlü ve tutuklular ile görüşebilmesi ancak Cumhuriyet Başsavcılığının iznine bağlanmıştır.
Bu kanun ile mevcut izin sistemi aynen kalmakla birlikte, Cumhuriyet Başsavcılığının izin vermeme kararının gerekçeye bağlanması zorunlu hale getirilmiştir. Çünkü hükümlü ve tutuklunun en temel haklarından biri olan görüş hakkının keyfiyete bağlanması bu hakkın aşırı şekilde sınırlanması anlamına gelebilecektir. Bu nedenle Cumhuriyet Başsavcılığının bu kararı gerekçeyle sunması hükme bağlanarak en azından sebebinin anlaşılır bir şekilde belirtilmesi amaçlanmıştır.

MADDE GEREKÇELERİ

MADDE 1-Bu madde ile Ceza ve İnfaz kurumlarında gözetim altında bulunan hükümlü ve tutukluların yakınlarıyla görüşme saatlerinin artırılması amaçlanmıştır.
MADDE 2-Bu madde ile maddenin birinci fıkrasında belirtilen kişiler dışında kalan ve hükümlü ve tutuklu ile görüşmek isteyen kişilere Cumhuriyet başsavcılığının görüş için izin vermeme kararının gerekçeli olması amaçlanmıştır.
MADDE 3-Bu madde yürürlük maddesidir.
MADDE 4-Bu madde yürürlük maddesidir.

CEZA VE GÜVENLİK TEDBİRLERİNİN İNFAZI HAKKINDA KANUNDA DEĞİŞİKLİK YAPILMASI HAKKINDA KANUN TEKLİFİ

MADDE 1-13/12/2004 tarih ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 83.maddesinin 1.fıkrasının  ilk cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir:
“(1) Hükümlü, belgelendirilmesi koşuluyla eşi, üçüncü dereceye kadar kan ve kayın hısımları ile vasisi veya kayyımı tarafından haftada bir kez ve ayrıca kuruma kabullerinde, zorunlu hâller dışında bir daha değiştirilmemek üzere, ad ve adreslerini bildirdiği en fazla üç kişi tarafından, iki saatten az ve dört saatten fazla olmamak üzere çalışma saatleri içinde ziyaret edilebilir.”
MADDE 2- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 83.maddesinin 2.fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir:
“(2) Birinci fıkrada belirtilenler dışındaki kimselerin ziyaretine Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yazılı olarak izin verilebilir. Cumhuriyet Başsavcılığı izin vermeme kararını gerekçeli olarak bildirmek zorundadır.”
MADDE 3- Bu kanun yayımlandığı tarihte yürürlüğe girer.
MADDE 4-  Bu kanun Bakanlar Kurulu tarafından yürütülür.